Η συμμετοχή του καθηγητή στο «παρακάτω» της ζωής των άλλων

Πριν αρκετά χρονάκια, κάπου στην πλατεία Κάνιγγος, ήταν το φροντιστήριο που πρόσθεσε στην προσπάθειά μου εκείνες τις γνώσεις, ώστε να «γνωρίσω» λίγο αργότερα την Α.Σ.Ο.Ε.Ε από μέσα! Εκεί, η συμμετοχή του καθηγητή, χάραξε το παρακάτω της ζωής μου!

Ο καθηγητής της έκθεσης

Ήταν ένας γκριζομάλλης, 45αρης, με μεγάλη άνεση λόγου που κάπνιζε ΟLD NAVY (κρατώντας το τσιγάρο πάντα με ένα περίεργο - δικό του τρόπο) και με διάχυτο στην ατμόσφαιρα το αρχοντικό του στυλ! Μίλαγε, μετέφερε, μάγευε! Σου «έβγαζε», πολύ έντονα, εκείνη τη θετική εικόνα που μαγνητίζει τον ακροατή. Ήταν εκείνο το άτομο, που «τραβάει» την προσοχή των μαθητών, ανεξάρτητα από το αν είναι καλός ή όχι καθηγητής.

Ήταν η πρώτη «συνάντησή» μου με την ιδέα, στο μεγάλωμά μου, να του μοιάσω.

Μακροοικονομία - Τα πρώτα ακούσματα

Δύο χρόνια μετά, δεύτερο έτος στο πανεπιστήμιο, στο πρόσωπο ενός άλλου καθηγητή συνυπάρχει η ευγένεια, το επίπεδο, η όρεξη για μεταφορά γνώσης, η δύναμη αλλά και η αυτογνωσία. Η προσωπικότητα, είναι τόσο χαρισματική, που είναι αδύνατο να μην «κλέψει» τη σκέψη σου, από οτιδήποτε άλλο, για να την οδηγήσει αποκλειστικά στα «λόγια» του.

Το πρόσωπο του μέντορα

Τα άτομα που αναφέρθηκα προηγουμένως, είχαν για εμένα το πρόσωπο του μέντορα. Ήταν εκείνες οι προσωπικότητες, που με τον τρόπο τους, με «έσπρωξαν» στους «δρόμους» της διδασκαλίας. Σε ένα χώρο, που εσύ βρίσκεσαι στη μια όχθη του ποταμού, και αρκετοί άλλοι στην απέναντι. Ο ρόλος σου είναι να τους εξηγήσεις ή να τους προβληματίσεις ώστε να βρουν το κατάλληλο μονοπάτι περιπλάνησης. Ένα μονοπάτι προς τα εμπρός - με την κυριολεκτική σημασία της λέξης. Δεν μιλάς με όλους την ίδια «γλώσσα», και αυτό κάνει την επικοινωνία δύσκολη, αλλά αυτή η διαφορετικότητα, συγχρόνως αποτελεί και μια πρόκληση για εσένα.

Σε αυτή την καθημερινή επαφή με τους μαθητές σου, ασφαλώς υπάρχουν αρκετοί τρόποι - μέθοδοι για να χρησιμοποιήσεις, ώστε να φέρεις σε πέρας αυτό που διάλεξες να προσφέρεις στους νεότερους ανθρώπους.

Έχεις για παράδειγμα, την επιλογή να μεταφέρεις έτοιμη γνώση. Αν, ο ίδιος την κατέχεις, με ένα σωστό προγραμματισμό θα την προσφέρεις. Περιμένεις, μετά, το χτύπημα του κουδουνιού, χαιρετάς, και αύριο πάλι.,

Εναλλακτικά, μπορείς να προσφέρεις εφόδια για ανακάλυψη της γνώσης (στο όποιο επίπεδο). Αυτό δεν γίνεται μόνο διδάσκοντας ένα συγκεκριμένο μάθημα. Απαιτεί αμφίδρομη επικοινωνία, σε πολλά άλλα πέραν της αποστολής ενός μηνύματος (με το περιεχόμενο του μαθήματος) από εσένα τον πομπό, στους μαθητές – δέκτες.

Επιλέγοντας τον δεύτερο τρόπο - αυτό της μεταφοράς εφοδίων για ανακάλυψη της γνώσης - σύντομα συνειδητοποιείς, ότι δεν είσαι (ακόμα), η φωνή ενός ανθρώπου που μπορεί να απουσιάζει. Είσαι παρών. Κοιτάς και σε κοιτάνε στα μάτια. Εσύ παρατηρείς, και οι άλλοι σε σκανάρουν! Βλέπεις στα πρόσωπα των παιδιών, ακάλυπτες ανάγκες, πέραν των εκπαιδευτικών. Ακόμα και μέσα από έντονες συμπεριφορές – αντιδράσεις κάτι «σιωπηλά» ζητούν. Κάτι παραπάνω.

Ίσως, αυτό το παραπάνω, να είναι ο τρόπος που κράταγε το τσιγάρο του ο καθηγητής μου. Ίσως η άνεση της ομιλίας του. Ίσως η αστείρευτη γνώση του. Ίσως η προσωπικότητ'α του. Ίσως όλα μαζί.

Η συμμετοχή του καθηγητή

Ένας - πριν από 8 χρόνια - μαθητής μου, για απάντηση στις ευχές μου για τη γιορτή του, μου έστειλε το παρακάτω: Δάσκαλε, ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!! Από μεριάς μου, εύχομαι να συνεχίσετε να εκτελείτε το λειτούργημα σας με τον ίδιο ζήλο κai ενθουσιασμό, και να υπάρξουν παρά πολλοί ακόμη σαν έμενα που να αποδίδουν τόσα πολλά σε εσάς!

Δύσκολο να «αποκωδικοποιήσεις» συναισθηματικά τα παραπάνω λόγια, αν δεν έχεις βρεθεί εσύ, μόνος σου, από τη μια μεριά του ποταμού και στη απέναντι, αρκετά ζευγάρια μάτια να περιμένουν από εσένα, εκείνο το «κάτι» που θα είναι η συμμετοχή του καθηγητή στο παρακάτω της ζωής τους.

ΥΓ. Κωστή σε ευχαριστώ!

Κράτα το