Μεταβλητό Κόστος (VC) και ο Νόμος της Φθίνουσας απόδοσης(ΝΦΑ)

Είναι γνωστό ότι στη βραχυχρόνια περίοδο μέχρι κάποιο επίπεδο παραγωγής σημείο (α) [διάγραμμα 1] η προσθήκη μεταβλητού ΣΠ (εργασία) επί σταθερών ΣΠ (έδαφος, μηχανήματα) δίνει ολοένα και μεγαλύτερες αυξήσεις στο συνολικό προϊόν (ΤΡ). Στη συνέχεια όμως, λόγω εμφάνισης του ΝΦΑ η περαιτέρω προσθήκη μεταβλητού ΣΠ δίνει ολοένα και μικρότερες αυξήσεις στο συνολικό προϊόν (ΤΡ).

Διάγραμμα 1

Αυτό εξηγείται γιατί μέχρι το εν λόγω σημείο οι σταθεροί ΣΠ έχουν μεγάλα περιθώρια απόδοσης. Δηλαδή οι μεταβλητοί ΣΠ συνεργαζόμενοι μπορούν να κάνουν καλύτερη ποσοτικά και ποιοτικά χρήση των σταθερών ΣΠ με αποτέλεσμα τον έντονο ρυθμό αύξησης της παραγωγής. Όμως  μετά το σημείο αυτό η συνεχιζόμενη προσθήκη μεταβλητών ΣΠ στην πραγματικότητα μειώνει την αποδοτικότητα των σταθερών ΣΠ οι οποίοι θα λέγαμε ότι σταδιακά “εξαντλούνται”.

Το γεγονός ότι (στο πρώτο διάστημα αναφοράς) η προσθήκη του κάθε εργαζόμενου αυξάνει την παραγωγή περισσότερο από όσο αυξήθηκε από τον προηγούμενό του σημαίνει ότι η αύξηση του μεταβλητού κόστους (VC) είναι αργή.

Στο δεύτερο όμως διάστημα αναφοράς - λόγω εμφάνισης του ΝΦΑ – το γεγονός ότι η προσθήκη κάθε νέου εργαζόμενου οδηγεί σε όλο και μικρότερες αυξήσεις της παραγωγής σημαίνει ότι αυτή η “επιπλέον” παραγωγή “κοστίζει” περισσότερο σε όρους π.χ. μισθών. Επομένως μετά το σημείο (β) [διάγραμμα VC] η αύξηση του μεταβλητού κόστους (VC) γίνεται πλέον έντονη.

Συμπερασματικά καταλαβαίνουμε ότι πράγματι η εμφάνιση του ΝΦΑ είναι ο λόγος για τον οποίο το μεταβλητό κόστος (VC) ενώ αρχικά (με την αύξηση της παραγωγής) αυξάνεται αργά στη συνέχεια αυξάνεται έντονα.

Κράτα το