Τι μας έμαθε η Αρλέτα
Κατεβαίνοντας (αν ήσουν Βόρειος..) για την Πλάκα, κάπου στην Ακαδημίας άφηνες το λεωφορείο και συνέχιζες τη διαδρομή με το πεζό 2, δηλαδή με τα 2 ποδαράκια σου. Η αλλαγή του «μεταφορικού μέσου» ήταν το τελευταίο που σε ενδιέφερε προκειμένου να βρεθείς στην αγαπημένη σου μπουάτ! Και σε μια από αυτές θα συναντούσες την Αρλέτα!
Η Αρλέτα και η μπουάτ
Για τους νεότερους που δεν πρόλαβε η λέξη να τους συστηθεί, μπουάτ ήταν ο χώρος όπου ντυμένοι συνθέτες, τραγουδοποιοί και τραγουδιστές μάθαιναν σε επίσης ντυμένους νεολαίους (και όχι μόνο) το ότι η ποιότητα στη μουσική δεν χρειάζεται να έχει «απέναντι» τη λιτότητα. Θαυμάσια μπορεί να συμπορεύεται.
Το ποτό της εποχής λεγόταν βερμούτ, η μάρκα των τσιγάρων συνήθως Άσσος ή Καρέλια, η παρέα ήταν πράγματι παρέα και με τις αισθήσεις σε επιφυλακή αφηνόσουν στο ταξίδεμα της Αρλέτας, της Χωματά, της Αστεριάδη, του Παππά, του Χατζή, του Νιόνιου και πόσων άλλων.
Το ταξίδι μπορεί να ήταν λιτό (για τα σημερινά δεδομένα) αλλά ταυτόχρονα ιδιαίτερα «φορτωμένο» με ευαισθησία και ευγένεια. Μέσα από πολιτικούς, κοινωνικούς και ερωτικούς στίχους, φεύγοντας έπαιρνες (ανά περίπτωση) υλικό για σκέψη ή την ίδια την ιδέα του έρωτα (αν δεν την είχες ήδη γνωρίσει).
Μιλώντας για διαφορές
Ένα από τα «πολύ αλλιώς» του τότε με το τώρα είναι ότι δεν ήσουν στο τότε ετσιθελικά αποδέκτης απόψεων. Αντίθετα αναζητούσες ακούσματα – οδηγούς σε μια πορεία προσωπικής ανακάλυψης. Και αυτό σου προσέφεραν - την ευκαιρία - δυνατότητα για ένα αληθινό ταξίδι σε μια πραγματική (τότε) Ιθάκη.
Η Αρλέτα που από σήμερα ταξιδεύει σε ένα άγνωστο για εμάς προορισμό μέσα από την ιδιαιτερότητά της αλλά και τη μεγάλη παρέα της μας έμαθε να ξεχωρίζουμε την ευαισθησία από το δεν με ενδιαφέρει, το έμφυτο από το επίκτητο, το αυθεντικό από το δήθεν, το ερωτικό κάλεσμα από την copy paste πρόκληση, το μυστήριο από το γνωστό, τον έρωτα από την βιτρίνα του.
Σε ευχαριστούμε!